|
|
|
Het toestel is draagbaar en loopt op twee platte batterijen. Het speelt volautomatisch 45-toeren plaatjes af, het volstaat om een plaatje aan de voorkant in het toestel te schuiven. Na afloop komt het plaatje automatisch naar buiten.
De volume- en toonknop zitten achterop.
Het toestel is ontworpen door Mario en Dario Bellini en werd geleverd in wit, geel, oranje, rood en groen.
De arm is uitgerust met een contragewicht, hierdoor speelt het toestel in elke stand. Wanneer de luidspreker naar boven wijst wordt de plaat aan de onderzijde afgespeeld, iets om rekening mee te houden bij het insteken van het plaatje.
De Italiaanse fabrikant Minerva verkocht dit model vanaf 1968 als de Minerva GA45 "Pop" en gaf in 1969 een licentie aan Grundig af voor de Phono-Boy.
|
|
|
Max Grundig (1908-1989) richt in 1930 "Radio-Vertrieb Fürth, Grundig & Wurzer (RVF)" op, een radiozaak met werkplaats. Het bedrijf maakt ook transformatoren en spoelen.Gedurende de 2e wereldoorlog fabriceert men in Vach transformatoren, elektrische ontstekers en besturingen voor V-raketten.
|
|
|
Vanaf 18 mei 1945 kan Grundig weer in Fürth gaan produceren. Naast de transformatoren maakt men de buizentester "Tubatest" en het foutzoekapparaat "Novatest". In 1946 volgt het radio-bouwpakket "Heinzelmann". In 1947 wordt een nieuwe fabriek gebouwd, in 1948 wordt de Superhet ontvanger "Weltklang" geïntroduceerd. In hetzelfde jaar wordt het bedrijf omgezet in de Grundig-Radiowerke GmbH. In 1949 volgt de eerste Duitse draagbare radio "Grundig-Boy" en de eerste Musikschrank, de 988W. Het marktaandeel in West Duitsland van Grundig is dan al 20%. In 1951 wordt gestart met bandrecorders, in 1952 met televisie ontvangers. In 1955 is Grundig de grootste bandrecorder fabrikant ter wereld.
|
|
|
|
|
|
||
