Deze secondaire emissiebuis uit 1938 is de voorloper van de bekende steile h.f. pentode EF50. Het toepassingsgebied is televisie h.f. en m.f. versterkers.

Het is een van de weinige buizen die zijn uitgerust met een B9G huls, de 9-polige variant van de loctal huls. Mede dankzij de gunstige hf eigenschappen van de geheel glazen voet heeft de buis een bereik tot 125 MHz.

De tweede kathode voert een spanning van 150 volt. De EE50 werd in 1939 vervangen door de EF50 die minder ruist.

De buis heeft een diameter van 32 mm en is, zonder de pinnen van de 9-pins loctal voet, 57 mm lang.

De eerste versie van deze buis heeft omgebogen pennen, en heeft geen metalen bus maar is geverfd. De gebogen pennen  zorgden voor een "lock" van de buis in het voetje. 

Aansluitingen

Specificaties